Het droeve lot van Sebastiaan, overdenkingen over het web.

Hij zei tot alle and’re spinnen:

Vreemd, ik weet niet wat ik heb,

maar ik krijg zo’n drang van binnen

tot het weven van een web.

Bij het nadenken over web 2.0 schoot mij direct het droeve lot van de spin Sebastiaan te binnen. Sebastiaan doet wat spinnen doen om te kunnen overleven, namelijk het weven van een web. Zonder web geen eten. Zonder eten geen leven.

Kunnen we deze gedachte doortrekken naar onze eigen wereld? Moeten wij als bibliotheek tegenwoordig een web weven om te overleven? Deelnemen aan web 2.0 om ons zelf in leven te houden? Om ons zelf als bibliotheek op de kaart te zetten en te houden. Het lijkt er op van wel. Niet alleen spinnen werken aan hun web. Mensen van tegenwoordig zijn voortdurend bezig met het op- en uitbouwen van hun sociale netwerk, een web waarvan zij zelf het middelpunt vormen. Het zou prachtig zijn als de bibliotheek in al die persoonlijke netwerken een vaste plek zou innemen.

Zonder de bibliotheek is je netwerk niet compleet!

De bibliotheek moet zich afficheren als de dikste en lekkerste vlieg, een aanwinst voor ieder web, een hapklare brok waar elke zichzelf respecterende spin een moord voor zou plegen om hem te vangen.

Of moeten we het omdraaien. Moeten we zelf de spin in het digitale web worden? Moeten we er voor zorgen dat ons web zo kunstig geweven is, met net dat beetje extra kleefkracht, dat er voor de "vliegen" geen ontkomen aan is. Iedereen zoekt aansluiting bij ons web.

Bibliotheek 2.0 is je wereld!

Waarschijnlijk wordt het iets in het midden. 23 dingen helpt ons in elk geval nadenken over de mogelijkheden. Sebastiaan koos voor het verkeerde seizoen om zijn web te weven en stierf helaas een wrede dood. Voor de bibliotheek is het seizoen voor het bouwen aan web 2.0 nu aangebroken. Wij willen tenslotte niet worden opgeveegd.